Po co uczyć się programowania?
Aby tworzyć. Każdy w dzieciństwie chciał mieć moc tworzenia dowolnych rzeczy z niczego. Teraz żyjemy w takich czasach że możemy to robić. Nie chodzi tu o prace zarobkową, ale o to by móc coś samemu zrobić co ma ręce i nogi. Chociaż często krzywe i owłosione to zrobione przez nas. Dodatkowo sam fakt że coś potrafię jest miły.
Jaki język programowania wybrać?
Na początek proponuje „C”. Język programowania C jest prostym do nauki strukturalnym językiem, który pojawił się już w roku 1972, więc baaaardzo dawno. Ogólnie rzecz ujmując fundamenty świata stoją na C. Da się w nim zrobić prawie wszystko, został rozwinięty do C++ aby zyskać obiektowość. Jest prosty w obsłudze i idealny do nauki.
Dlaczego zatem Java?
Java jest młodsza od C, powstała w 1995 roku i jest jednym z podstawowych języków na świecie, a do tego jest zorientowany obiektowo. Co to oznacza i czym się to różni od strukturalnego C? Otóż w językach strukturalnych lista zadań wykonywana jest po kolei: 1-2-3-4-5….. W obiektówce jest troszkę ciekawiej. „Wszystko jest obiektem” – ja jestem obiektem, dom jest obiektem, liczba osiem jest obiektem i możemy na siebie oddziaływać. Niby skomplikowane, ale takie nie jest. To jest zdecydowanie bardziej ludzkie niż strukturalność. Zresztą wszystko wyjdzie w praniu.
Czy łatwo jest nauczyć się programować w Javie?
Nawet bardzo łatwo :) Cała ta tajemna sztuka składa się z:
2 pętli: „for” i „while”,
warunku „if”,
instrukcji wyboru „switch”,
struktur grupujących dane: tablic i list
obiektowości świata,
matematyki.
Oczywiście to nie jest wszystko, ale jeżeli już się to opanuje to reszta nie ma znaczenia.
Jak długo trzeba się uczyć żeby programować?
Całe życie oczywiście :), ale żeby sprawdzić czy to nam się podoba wystarczą podstawy czyli dzień może dwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz